ردپا ... ( قسمت دوم )
در پا را دنبال میکنم و به سالهای دور میرسم، به روزهایی که آنقدر هوش و حواس داشتم که فراموش نکنم، روزهای پُر از تنش بعد از دوم خرداد 1376، سخنرانی مرجع بزرگ آیت الله منتظری و ماجراهای بعد و پیرامون آن، به یاد می آورم روزهای دوران اصلاحات را، روزهایی که در آن زمان سید محمد خاتمی با رای باور نکردنی بر کرسی ریاست جمهوری نشت، روزهایی که همه منتظر تغییرات و اصلاحات در بدنه نظامی بودیم که باور داشتیم قداستش را از دست داده و راهش منحرف شده، روزهای سکوت کسانی که ملتی چشم و امیدشان به آنها، روزهای تنهایی و مظلومت آیت الله منتظری، با خود مرور میکنم روزهایی که همه در مقابل ظلمی که به مرجعی چون آیت الله منتظری میشد سکوت کرده بودند و یا چه برخوردهایی انجام دادند، با خودم میگویم شاید رقتاری که امروز با مهدی کروبی می شود نتیجه گفته ها و جبهه گیری های او در آن زمان است، زمانی که بر کرسی ریاست مجلس بود، روزهایی که در صحن علنی مجلس در نطق پیش از دستور خود با خواندن بیانیه ای آنچنان گفته های آیت الله منتظری را در 13 رجب محکوم کرد که همه انگشت به دهان مانده بودند، بیشتر که فکر میکنم میبینم خیلی های دیگر هم بودند که تقاص آن روزها را پس میدهند و یا پس داده اند، کسانی مانند عبدالله نوری، سید محمد خاتمی که با آن جایگاه میتوانست مصلحت اندیشی نکند و از موقعیت سیاسی خود استفاده کند، هاشمی رفسنجانی که مانند همیشه محکوم کرد، و یا میر حسین موسوی و ... دست روزگار عجب بازیهایی دارد، سر جای خود میخکوب میشوم و جلوتر نمیروم، صدایی در گوشم میگوید درپا را دنبال کن، اما به صدا و این نجوا توجهی نمیکنم، راه آمده را برمیگردم، محصول مزرعه امروز ما نتیجه کاشت دیروز ماست ...
در پا را دنبال میکنم و به سالهای دور میرسم، به روزهایی که آنقدر هوش و حواس داشتم که فراموش نکنم، روزهای پُر از تنش بعد از دوم خرداد 1376، سخنرانی مرجع بزرگ آیت الله منتظری و ماجراهای بعد و پیرامون آن، به یاد می آورم روزهای دوران اصلاحات را، روزهایی که در آن زمان سید محمد خاتمی با رای باور نکردنی بر کرسی ریاست جمهوری نشت، روزهایی که همه منتظر تغییرات و اصلاحات در بدنه نظامی بودیم که باور داشتیم قداستش را از دست داده و راهش منحرف شده، روزهای سکوت کسانی که ملتی چشم و امیدشان به آنها، روزهای تنهایی و مظلومت آیت الله منتظری، با خود مرور میکنم روزهایی که همه در مقابل ظلمی که به مرجعی چون آیت الله منتظری میشد سکوت کرده بودند و یا چه برخوردهایی انجام دادند، با خودم میگویم شاید رقتاری که امروز با مهدی کروبی می شود نتیجه گفته ها و جبهه گیری های او در آن زمان است، زمانی که بر کرسی ریاست مجلس بود، روزهایی که در صحن علنی مجلس در نطق پیش از دستور خود با خواندن بیانیه ای آنچنان گفته های آیت الله منتظری را در 13 رجب محکوم کرد که همه انگشت به دهان مانده بودند، بیشتر که فکر میکنم میبینم خیلی های دیگر هم بودند که تقاص آن روزها را پس میدهند و یا پس داده اند، کسانی مانند عبدالله نوری، سید محمد خاتمی که با آن جایگاه میتوانست مصلحت اندیشی نکند و از موقعیت سیاسی خود استفاده کند، هاشمی رفسنجانی که مانند همیشه محکوم کرد، و یا میر حسین موسوی و ... دست روزگار عجب بازیهایی دارد، سر جای خود میخکوب میشوم و جلوتر نمیروم، صدایی در گوشم میگوید درپا را دنبال کن، اما به صدا و این نجوا توجهی نمیکنم، راه آمده را برمیگردم، محصول مزرعه امروز ما نتیجه کاشت دیروز ماست ...
این مطلب از نویسنده است و مسئولیت آن را به عهده می گیرد
(استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلا مانع است)
©® http: //green-democracy.blogspot.com
E-mail: green_democracy@yahoo.com
.........................................................a.r.s
(استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلا مانع است)
©® http: //green-democracy.blogspot.com
E-mail: green_democracy@yahoo.com
.........................................................a.r.s
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر