ردپا ... ( قسمت اول )
ردپای خودم را دنبال میکنم، به 25 خرداد 1389 میرسم، روز فراخوان میر حسین موسوی و مهدی کروبی برای تجمع در حمایت از مردم مصر، به عقب بر میگردم به روزهای نخست بعد از انتخابات 1388 و موج عظیم اعتراض ها و شعارهای که سر می دادم ( موسوی دستگیر بشه ایران قیامت میشه ... کروبی دستگیر بشه ایران قیامت میشه ... ) به خودم می آیم کجا ایستاده ام؟! در بدنه یک جنبش، جایی میان فضای مجازی و حقیقی، با باورهایی که برای آنها ارزش قائل هستم، جایی ایستاده با رویاهای بر باد رفته از آنچه روزی در به حقیقت تبدیل شدن آنها از هرآنچه داشتم میگذشتم با شعارهایی که عمل نکردم، و امروز موسوی و کروبی را به همراه همسرانشان در حصر میبینم، آیا فقط شعار دادم؟ این همه گلوی خود را پاره کردم و مشت ها گره که (موسوی دستگیر بشه ... ) من هیچ غلطی نکردم جز تحلیل و شعار دادن، من به آرمانها و شعارهای خودم خیانت کردم، میبینم و فکر میکنم، ذهنی آشفته تر ازهمیشه با کوهی از مشکلات شخصی و جمعی که دغدغه های روزمره زندگیم شده است، کسی در گوشم نجوا میکند درپا را ادامه بده، شاید به جاهای خوبی رسیدی.
این مطلب ادامه دارد ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر