در سوگ یک بیانیه (یاداشتی برای 13آبان)
بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال88 و ماجرای کودتا و بعد از آن اعتراضات موجود در جامعه و بعد کم کم سرکوب شدن و سرد شدن آتش داغ مردم موجی از بیانیه ها، نامه ها و راهکارهای مکتوب و یا ویدئویی و یا صوتی از طرف آقایان موسوی و کروبی به راه افتاد، بیانیه هایی که با انتشار آنها عده زیادی از کاربران و وحتی تحلیلگران امر وجود این بیانیه ها را نه تنها مضر میدانستند بلکه آنها را نوعی عقب نشینی هم حساب میکردند، بیانیه ها و فراخوان هایی که با وجود آنها تجمعات و اعتراضی بصورت حتی محدود و پراکنده رخ می داد و در مقابل تدارک و آماده سازی حکومت برای سرکوب آنها که این خود نشان دهنده ترس حکومت از وجود این نوع تجمعات بود.
مخالفان این نوع بیانیه ها و فراخوانها اکثراً از طیف خاصی بودند، کسانی که با وجود این بیانیه ها و فراخوانها در روزها و مراسم ملی و مذهبی مخالف بودند، این افراد کسانی نبودند جز آنهایی که آقایان موسوی و کروبی را متهم به ادامه دادن راهکارها و روشهای جمهوری اسلامی میدانسند، حالا بعد از گذشت نزدیک به 9 ماه از حصر آقایان کروبی و موسی کدام فراخوان برای حضور مردم و تجمع برای ادامه اعتراضات صورت گرفته و یا به نتیجه رسیده است؟
کسانی که آقایان موسوی و کروبی را با موج های وبلاگی و کاریکاتوری مورد انتقاد قرار می دادند و وجود این نوع بیانیه و فراخوانها را مورد حمله قرار می دادند نگاهی به امروز یعنی 13 آبان 1390 داشته باشند و چهره شهری که در آن زندگی میکنند، به یاد بیاوریم بیانیه های میرحسین موسوی را در آستانه 13 آبان سال 1388و در ادامه آن حضور در خیابانها هرچند به صورت پراکنده اما اثر بخش، و در مقابل نگاهی داشته باشیم به به امروز و چهره شهری که کم کم روزهای اعتراض را به فراموشی می سپارد و طعم شیرین آزادی را با طعم تلخ فراموشی اشتباه گرفته است.
(استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلا مانع است)
©® http: //green-democracy.blogspot.com
E-mail: green_democracy@yahoo.com
.........................................................a.r.s
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر